درمان لکنت زبان, لکنت زبان نوعی اختلال گفتاری است که از قدیم درباب علت ان بررسی های مختلفی انجام گرفته است. باوجود تئوری ها و فرضیه های مختلف هنوز علت دقیق این اختلال مشخص نیست. به این دلیل درمانهای مختلفی نیز برای ان در نظر گرفته شده است. درمانهایی با منشا خرافی گرفته تا برپایه اصول علمی مطابق با تحقیقات علمی انجام گرفته در دنیا. در ذیل به چند فرضیه پیرامون علت بروز لکنت (که گاه به غلط در جامعه لکنت زبان گفته می شود) میپردازیم:
اختلال در زمانبندی حرکتی گفتار: عملکرد مختل شده مغز برای زمانبندی صحیح درفرستادن سیگنال در دو نیمکره
کلینیک درمان لکنت زبان
وراثت: در بعضی مطالعات بروز لکنت و مزمن شدن ان با داشتن ارث این اختلال ارتباط نشان داده است
وضعیت فعالیت مغزی: در اکثر مطالعات بین نوار مغزی افراد دارای لکنت و غیر لکنت تفاوتی دیده نمی شود اما در مطالعات Lindsey دیده شده که در تمام لحظات قبل از لکنت در مناطق پریتال و اکسیپیتال مغز اختلال وجود دارد. همچنین در مطالعه Boberly دیده شده که بعد از درمان لکنت موج الفا از نیمکره راست به چپ تغییر یافته است.
عدم هماهنگی تنفسی: بی ثباتی در فشار هوای فوق چاکنایی در افراد دارای لکنت و وجود فعالیت عضلانی اسپاسمودیک در شکم و سینه حین بروز لکنت
البته این چند مورد تنها نمونه ای از مطالعات انجام گرفته در این زمینه است. باید در نظر داشت که این تحقیقات و تحقیقات مشابه هیچکدام وجود نقص یا ناتوانی را در افراد دارای لکنت نشان نمی دهد و این افراد نیز همچون همه انسانها با عملکرد هوشی و جسمی کاملا طبیعی و نرمال زندگی می کنند. وجود این اختلال در هیچ فردی نشانگر ضعف وی نیست. گفتاردرمانی راهی برای درمان لکنت است و همانطور که گفته شد سایر روشها ثابت شده نیستند. البته همانطور که بارها اشاره کردم گفتاردرمانی روشی علمی اما زمانبر است و به صبر و حوصله در والدین کودکان دارای لکنت و بزرگسالان دارای لکنت نیاز دارد